Familha Artus Renaud

| 6

Adishatz monde !

Sonqu’ua petita pensada tà çò de la Familha Artus. Qu’aurí volut saber çò que pensatz de çò qui vau díser.
Familha Artús
Que’s vòlen radicaus e enradigats. Mes, ne hèn pas sonque "reprises" de cançons tradicionaus (putzadas com cau en l’Arnaudin) de las paraulas mei pègas (pègas o simplòtas) las uas que las autas.
E tot aquò dab ua atmosfèra pesuda e escuranhosa.
"A la bòrda qu’i a nau pans, tant deus negues com deus blancs".
E’m pensi qu’es un bon, o maishant, testimòni de la mau-escaduda de la nòsta lenga.
Los qu’us escotan, e qui ne coneishen pas lo gascon, que’s deben díser, de segur, las paraulas que son negas e depressivas. S’ac sabèn !
Maginatz donc vos un grop d’electro dark rock hardcore franchimand tornar préner "la souris verte", "savez vous planter des choux" e "en passant par la Lorraine", e’n har un album ! Lo monde se’n arriderén, non ?

Grans de sau

  • Entad estar mei precís e mei comprenedeir, que vòlen amuishar ua identitat dita viva, mes que cantan e donc qu’interpretan mots en decalatge totau dab la musica, puisqu’aqueths mots e son gessits de cançons tradicionaus leugèras o trufandècas.
    E aquò qu’amuisha, segon jo, lo fèit que la lenga es vuitada de son sens originau, que ne representa pas mei arren, sonqu’ua postura identitària.
    Que parlan de sortir un boc deu milhàs quan a’us entèner e pareisheré que ploran la soa hemna defuntada !

  • Adiu Renaud !
    I a longtemps que n’èi pas escotat a Familha Artus.
    Qu’aimavi la loa creativitat musicau, e, segur, que canten en gascon.
    Lo decalatge que constatas, ne seré pas leugerament ironic ? paraulas arcaicas, damb ua musica moderna..., que hè partida deu lor jòc, pensi.
    Qu’ei lo contrari de Nadau : paraulas deu present, musica pau creativa (au men avis...).
    Que cau de tot !
    Quant au decalatge musica trista / paraulas gaujosas o shens tristèr, ne sei pas, n’ac èi pas constatat.

  • Adiu Renaud,

    Que m’aduvi dab tu.
    Lo nòste praube Félix qu’es ua bona hont, tota plenhada de lobidòres.
    Bilhèu, un de’quiths jorns, que’s poderenn har huelhas de vèrn...

  • De tots biais, a daun la Gasconha d’una estetica "auta" que Fascagat o la bandà Los Borrachos.
    Lavetz, ne pòdi que balhar pèd aus que hèsen chicòi mudar lo paisatge.
    E egau, aimi plan son estetica. Coma Tederic, pensi qu’i a un "descalatge chic anglò-saxon qu’es volut.

  • Ah mes, que’us aimi plan totun e urosament que hèn çò que hèn entà’ns har un chic de lutz, de lutz modèrna.
    Mes bon, que’m pausi quauques questions sus l’imatge gascona que vòlen amuishar !

  • De vrai que n’es pas forçadament defenit.
    Mes tòrni sus çò dont dishuri lo darnèir còp : dau moment que hèsen bohar un alen d’aire frèsc sus un repertòri croishit e richichoit en corcochon sus un folclorisme que vad òrre a fòrça d’èster caricaturau e sustot consanguin, pensi qu’es jà un programa interessant.
    Après, los gost e las colors...

Un gran de sau ?

(connexion facultative)

  • Pour créer des paragraphes, laissez simplement des lignes vides.

Ajouter un document

Dans la même rubrique :


 

Sommaire Noms & Lòcs