La joenessa es pas un periòde de la via,
aquò’s un estat d’esprit, un efèt de la volontat,
una qualitat de l’imaginacion, una entensitat emotiva,
una victòria dau coratge sus la timiditat,
dau gost de l’aventura sus l’amor dau confòrt.

Devènen pas vielh per àuger viscut mantunas annadas :
Devènen vielh perque an desertat son ideau.
Las annadas fronçan la pèth ; renonciar a son ideau froncís l’amna.
Las preocupacions, los dobtes, las crentas e los desespers
son los enemics que, tot tuishau, nos hèsen baishar de caps a la tèrra
e devèner possièra avant la mòrt.

Joen es lo que s’estona e s’esmervelha. Damanda
coma lo dròlle insaciable : « E au darrèir ? » Braveja los evènaments
e troba de jòia au jòc de la via.

Sètz tan joen coma vòsta fe. Tan vielh coma vòste dobte.
Tan joen coma vòsta confiença en vos medish.
Tan joen coma vòsta espèra. Tan vielh coma vòste abatement.

Damoraratz joen tant que seratz receptiu.
Receptiu a tot ço qu’es bèth, bon e grand. Receptiu as messatges
de la natura, de l’òme e de l’enfenit.

S’un jorn, vòste còr anèu’ èster nhacat prau pessimisme
e rosigat prau cinisme, que lo Bon Diu posqui àuger pietat
de vòsta amna de vielh.

Samuel Ullman (1840-1924)